Παραδόσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, οι τελετές, τα σύμβολα και οι διαδικασίες

Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια αθλητική διοργάνωση που βασίζεται στην ιστορία, την παράδοση, αλλά και στον σεβασμό ανάμεσα στους αθλητές. Πριν από τους Αγώνες, αλλά και κατά τη διάρκειά τους, αθλητές αλλά και χώρες ολόκληρες τιμούν, με ενότητα, το παρελθόν αλλά και το παρόν των Αγώνων μέσα από ειδικές παραδόσεις και τελετές.

Αν και οι πιο γνωστές Ολυμπιακές παραδόσεις είναι η επιβλητική αφή της δάδας, η συναρπαστική τελετή έναρξης και η γεμάτη σεβασμό απαγγελία του Ολυμπιακού Όρκου, υπάρχουν πολλές ακόμη που πάντα τηρούνται. Και φέτος το καλοκαίρι, οι σημαντικές αυτές παραδόσεις του Ολυμπισμού θα αναβιώσουν ξανά στους Αγώνες του Παρισιού για το 2024.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα βρεθούν στην πρωτεύουσα της Γαλλίας για να δουν από κοντά τα περίφημα σύμβολα και τις παραδόσεις που, για άλλη μια φορά, θα τονίσουν πόσο ξεχωριστοί είναι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, καθώς η τελετή έναρξης θα ξεδιπλώνεται στις ειδυλλιακές όχθες του Σηκουάνα. Επίσης, οι Ολυμπιακοί αγώνες θα προσφέρουν σπουδαίες αποδόσεις για συναρπαστικό online στοίχημα σε όλο τον πλανήτη.

Τα εμβληματικά σύμβολα: Οι Κύκλοι και η Ολυμπιακή Σημαία

Οι Ολυμπιακοί Κύκλοι είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμβληματικά σύμβολα του αθλητισμού παγκοσμίως. Ελάχιστες είναι οι διοργανώσεις ανώτερου επιπέδου που έχουν σύμβολα τόσο ξεχωριστά όσο οι πέντε Ολυμπιακοί Κύκλοι. Όμως τι σημαίνουν οι πέντε Ολυμπιακοί Κύκλοι;

Πρόκειται για πέντε κύκλους με μπλε, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο και πράσινο χρώμα, που αλληλοσυνδέονται για να δημιουργήσουν μια εικόνα αδελφοσύνης και ενότητας. Επιπλέον, κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει μία από τις πέντε κύριες Ηπείρους του κόσμου, από τις οποίες ταξιδεύουν οι αθλητές για να λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες – Αφρική, Αμερική, Ασία, Ευρώπη και Ωκεανία.

Αν και οι κύκλοι αποτελούν το βασικό μέρος του εμβλήματος των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, το λευκό φόντο είναι ένα εξίσου βασικό τμήμα της επίσημης Ολυμπιακής σημαίας. Επιπλέον, μια κοινή πρακτική που εφαρμόζεται σε όλους τους σύγχρονους θερινούς και χειμερινούς Αγώνες πολύ πριν από τη στιγμή της έναρξής τους είναι η έπαρση της Ολυμπιακής Σημαίας στο κεντρικό στάδιο της πόλης που θα τους φιλοξενήσει.

Οι κύκλοι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1920, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας. Η ιδέα για τους πέντε κύκλους προτάθηκε για πρώτη φορά το 1914, από τον Πιερ ντε Κουμπερτέν, πρώτο Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ). Η πρώτη εμφάνισή τους, που θα γινόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1916 στο Βερολίνο, θα συνέπιπτε με την 20ή επέτειο της διοργάνωσης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Ωστόσο, το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1916, και η ιδέα για τους Κύκλους παρέμεινε στα χαρτιά μέχρι την πρώτη τους εμφάνιση το 1920.

Σύμφωνα με αναφορές, ο Κουμπερτέν εμπνεύστηκε το σχέδιο με τους κύκλους όταν είδε ένα παρόμοιο σχέδιο χαραγμένο επάνω σε έναν ελληνικό βωμό στους Δελφούς. Έτσι, οι Ολυμπιακοί Κύκλοι, εκτός από σύμβολα ενότητας, αποτελούν και φόρο τιμής προς την πατρίδα των αρχαίων αλλά και σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, την Ελλάδα.

Παρόλο που έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια από την πρώτη τους εμφάνιση, στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας το 1920, οι Ολυμπιακοί Κύκλοι έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Ακόμη και σήμερα, αποτελούν ένα σχέδιο που συνεχίζει να αναπαριστά άψογα την ενότητα και την ευγενή άμιλλα που κάνει τόσο ξεχωριστούς τους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες.

Η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία

Ένα άλλο μοναδικό σύμβολο του Ολυμπισμού είναι η φλόγα, που ανάβει πριν από κάθε Ολυμπιάδα στη γη όπου τελούνταν οι Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες, στην Ολυμπία. Στη συνέχεια, μεταφέρεται με λαμπαδηδρομία στην πόλη που θα φιλοξενήσει τους Αγώνες και χρησιμοποιείται για να ανάψει ο Ολυμπιακός Βωμός στο κεντρικό στάδιο των Αγώνων.

Αν και αυτή η παράδοση δίνει την εντύπωση ότι προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα, στην πραγματικότητα αποτελεί σύγχρονη επινόηση. Η πρώτη αφή μιας Ολυμπιακής Φλόγας έγινε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ. Ωστόσο, εκείνη την εποχή η φλόγα δεν είχε κάποιον συγκεκριμένο συμβολισμό. Χρησιμοποιήθηκε απλώς σαν τοπόσημο, για να δείχνει στους ντόπιους αλλά και στους επισκέπτες πού γίνονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Η ιδέα να χρησιμοποιηθεί η φλόγα ως σύμβολο των Αγώνων προέκυψε το 1936. Ο Καρλ Ντίεμ, τότε Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε πρώτος την ιδέα για τη λαμπαδηδρομία, που μετά την τελετή αφής στην Ολυμπία θα μετέφερε τη φλόγα στο Βερολίνο. Πολυάριθμοι δρομείς και λαμπαδηδρόμοι μετέφεραν τη φλόγα από χώρα σε χώρα, συμβολίζοντας έτσι την παγκόσμια ενότητα που επιδιώκουν να εμπνεύσουν οι σύγχρονοι Αγώνες.

Η πρώτη αυτή Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία περιελάμβανε πάνω από 3.000 δρομείς, που μετέφεραν τη φλόγα σε απόσταση άνω των 3.000 χιλιομέτρων. Από το 1936 και έπειτα, η λαμπαδηδρομία γίνεται κάθε φορά πριν από τους Αγώνες, με χρήση δάδας διαφορετικής σχεδίασης για κάθε Ολυμπιάδα. Το 2008 έγινε και η μεγαλύτερη λαμπαδηδρομία μέχρι σήμερα, που κάλυψε συνολική απόσταση 137.000 χιλιομέτρων από την Ολυμπία έως το Πεκίνο.

Αρκετές λαμπαδηδρομίες του παρελθόντος αποτέλεσαν μια δραματική και συναρπαστική εισαγωγή στην κυρίως διοργάνωση. Ανάμεσα στις διασημότητες που έχουν μεταφέρει κατά το παρελθόν τον Ολυμπιακό Πυρσό συγκαταλέγεται ο Μοχάμεντ Άλι, η Βένους και η Σερένα Ουίλιαμς, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, αλλά και ο Πρίγκιπας Ουίλιαμ της Αγγλίας.

Η αφή του Ολυμπιακού Βωμού είναι μια ακόμη παράδοση, που σε κάποιους παλαιότερους Αγώνες εκτελέστηκε με θεαματικό τρόπο για να ξεκινήσει η Ολυμπιάδα με στιλ. Ξακουστή είναι η αφή του Βωμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, το 1992, όταν ένας αθλητής των Παραολυμπιακών Αγώνων, ο τοξοβόλος Αντόνιο Ρεμπόλο, έστειλε ένα φλεγόμενο βέλος πάνω από τον Βωμό ανάβοντας έτσι τη φλόγα.

Ο Ολυμπιακός Όρκος

Ο Ολυμπιακός Όρκος είναι μια σημαντική παράδοση των Αγώνων και εκφράζει την ανταγωνιστική αλλά και συμφιλιωτική φύση τους. Κατά τη διάρκεια κάθε τελετής έναρξης, ένας αθλητής διαβάζει τον Όρκο εκ μέρους όλων των αθλητών που αγωνίζονται, δίνοντας την υπόσχεση ότι όλοι τους θα αγωνιστούν σεβόμενοι την ενότητα και το πνεύμα που εκφράζουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024.

Ο Ολυμπιακός Όρκος ήταν κι αυτός ιδέα του Κουμπερτέν και περιλαμβάνεται στο τυπικό των Αγώνων από το 1920, όμως με το πέρασμα των χρόνων έχει σε μεγάλο βαθμό τροποποιηθεί και προσαρμοστεί στις νεότερες συνθήκες. Ως αποτέλεσμα, ο όρκος που ισχύει σήμερα και θα διαβαστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 που θα γίνουν στο Παρίσι θα περιέχει λέξεις και φράσεις σχετικές με τις σύγχρονες εξελίξεις στον αθλητισμό και την κοινωνία. Στην τελική του μορφή, θα είναι πολύ διαφορετικός από τον πρώτο όρκο της ιστορίας των Αγώνων, που τον απήγγειλε ο Βέλγος κολυμβητής και ξιφομάχος Βικτόρ Μπουάν το 1920.

Επιπλέον, ο αρχικός Ολυμπιακός Όρκος αφορούσε μόνο τους διαγωνιζόμενους αθλητές. Ωστόσο, σε πιο πρόσφατες εκδόσεις του έχουν προστεθεί αναφορές και σε άλλα άτομα που συμμετέχουν στους Αγώνες. Στους Αγώνες του Μονάχου, το 1972, ένας από τους κριτές έδωσε και εκείνος τον Όρκο πλάι στους Αθλητές, ενώ στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου για το 2012 δόθηκε για πρώτη φορά ο Όρκος και από τους προπονητές.

Ολυμπιακός Ύμνος

Κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης, η έπαρση της Ολυμπιακής Σημαίας συνοδεύεται και από την ανάκρουση του επίσημου Ολυμπιακού Ύμνου. Ο Ύμνος ακούγεται ξανά όταν γίνεται η υποστολή της σημαίας κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης. Ο Ύμνος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1896. Καθιερώθηκε και αυτός από τον Κουμπερτέν, που πίστευε ότι μια τέτοια διοργάνωση θα έπρεπε να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες αθλητικές διοργανώσεις ακόμη και στη μουσική, που θα άρμοζε να είναι ευγενής.

Τους στίχους για τον Ολυμπιακό Ύμνο έγραψε ο Έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς, ως μια επίκληση που ζητά από το Ολυμπιακό Πνεύμα να παρέμβει βοηθώντας τους Αγώνες και τους αθλητές. Τη μουσική που συνοδεύει τους στίχους του Παλαμά συνέθεσε ο Σπυρίδων Σαμαράς.

Παρά τη χρήση του στους πρώτους Αγώνες του 1896, ο Ολυμπιακός Ύμνος δεν χρησιμοποιήθηκε συχνά στις επόμενες Ολυμπιάδες. Συχνά, τη θέση του έπαιρνε κάποιος διαφορετικός ύμνος ή ο εθνικός ύμνος της διοργανώτριας χώρας. Ο Κουμπερτέν πίστευε ακράδαντα ότι ο Ύμνος αποτελούσε σημαντικό τμήμα της Ολυμπιακής παράδοσης. Ωστόσο, οι προσπάθειες που έκανε για να τον καθιερώσει ως Ολυμπιακό σύμβολο συνάντησαν την αντίθεση της ΔΟΕ.

Όμως το 1957 η ΔΟΕ αναθεώρησε τη στάση της και αποφάσισε ότι ο Ύμνος έπρεπε να επανέλθει στην Ολυμπιακή παράδοση, όπως και έγινε από τους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960 και έπειτα. Από τότε, ο Ύμνος ακούγεται πάντα στις τελετές έναρξης και λήξης. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακούγεται και κατά τη διάρκεια ορισμένων τελετών απονομής μεταλλίων. Επίσης, αποτέλεσε και τον ύμνο που χρησιμοποιήθηκε για τους Χρυσούς Ολυμπιονίκες της Ενωμένης Ομάδας –που την αποτελούσαν οι αθλητές από την πρώην Σοβιετική Ένωση– στη Βαρκελώνη το 1992.

Σε πρόσφατες Ολυμπιάδες, ο Ολυμπιακός Ύμνος έχει αντικατασταθεί από τη μουσική δημοφιλών και σύγχρονων καλλιτεχνών, ώστε οι τελετές έναρξης και λήξης να είναι πιο ελκυστικές για το νεότερης ηλικίας κοινό. Ανάμεσα στους διάσημους τραγουδιστές και μουσικούς που έχουν ερμηνεύσει δικά τους τραγούδια στη θέση του Ολυμπιακού Ύμνου περιλαμβάνονται οι τραγουδίστριες Γουίτνεϊ Χιούστον και Γκλόρια Εστέφαν.

Η Παρέλαση των Αθλητών

Η Παρέλαση των Αθλητών είναι μια παράδοση που εκφράζει και ενισχύει τη συμφιλιωτική φύση των Αγώνων. Κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης, οι αθλητές κάθε χώρας παρελαύνουν κάνοντας τον γύρο του αγωνιστικού χώρου του κεντρικού σταδίου, ενώ ένα επίλεκτο μέλος της αποστολής βρίσκεται μπροστά από τους υπόλοιπους αθλητές της χώρας κρατώντας τη σημαία της.

Αυτή η πομπή δεν περιλαμβανόταν στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Μάλιστα, η ιδέα άρχισε να τραβά την προσοχή μόνο μετά τους ανεπίσημους Δεύτερους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906, που διοργανώθηκαν στην Αθήνα για να εορταστούν τα 10 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση. Στην τελετή έναρξης εκείνης της Ολυμπιάδας, οι αθλητές κάθε χώρας έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο παρατεταγμένοι πίσω από τον σημαιοφόρο τους, και περνούσαν με βηματισμό μπροστά από το θεωρείο του Βασιλιά.

Ο συμβολισμός αυτής της πρακτικής ήταν τόσο έντονος, που η ΔΟΕ την ενέταξε στους Ολυμπιακούς του 1908 στο Λονδίνο, όπου συμμετείχαν 22 χώρες. Σε κάθε Ολυμπιάδα μετά το 1908, η Παρέλαση των Αθλητών πραγματοποιείται με την ίδια μορφή. Πρώτη στον αγωνιστικό χώρο μπαίνει πάντοτε η ομάδα της Ελλάδας, οδηγώντας την πομπή, και ακολουθεί η ομάδα της διοργανώτριας χώρας. Στη συνέχεια, ακολουθούν με αλφαβητική σειρά οι ομάδες των υπόλοιπων χωρών.

Παρόλο που η παρέλαση των αθλητών είναι μια επιβλητική και σοβαρή στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων, σε ορισμένες περιπτώσεις έχει και χιουμοριστικές πτυχές. Για παράδειγμα, στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936, οι αθλητές του Λιχτενστάϊν συνειδητοποίησαν ότι η σημαία της χώρας τους ήταν ακριβώς ίδια με εκείνη της Αϊτής. Κάτι που έκανε το Λιχτενστάιν να αλλάξει τελικά τη σημαία του, προσθέτοντας ένα κίτρινο στέμμα, ώστε οι δύο σημαίες να ξεχωρίζουν μεταξύ τους.

Τα Ολυμπιακά Μετάλλια

Η τελετή απονομής μεταλλίων στους νικητές ενός αγωνίσματος, όπου οι αθλητές λαμβάνουν ένα χρυσό, αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο επάνω σε βάθρο, είναι μια παράδοση που ξεκίνησε στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, αποδείχθηκε τόσο δημοφιλής τρόπος εορτασμού αθλητικών επιτευγμάτων, που γρήγορα πέρασε και σε πολλές ακόμη αθλητικές διοργανώσεις. Σε όλα τα αθλήματα προσφέρονται σούπερ αποδόσεις για το Χρυσό Μετάλλιο για συναρπαστικό online στοίχημα στην πλατφόρμα της Betsson.

Οι πραγματικές ρίζες του εθίμου της απονομής αναμνηστικών αντικειμένων στους αθλητές για τη νίκη τους βρίσκονται στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στις Ολυμπιάδες εκείνες, που διοργανώθηκαν για πρώτη φορά το έτος 776 π.Χ., στους νικητές απονεμόταν ως έπαθλο ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς.

Στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, στους νικητές των αγωνισμάτων απονέμονται μετάλλια. Ωστόσο, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, το 1896, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά από ό,τι σήμερα: Ο νικητής κέρδιζε ένα αργυρό μετάλλιο, ο δεύτερος αθλητής ένα χάλκινο και ο τρίτος δεν κέρδιζε τίποτα.

Το ίδιο συνέβη και στην επόμενη Ολυμπιάδα, εκείνη του Παρισιού: Στον νικητή απονεμόταν μια χρυσή πλακέτα, ενώ για τη δεύτερη και τρίτη θέση ένα αργυρό μετάλλιο. Αυτό άλλαξε το 1904, στους Ολυμπιακούς του Σεντ Λούις. Σε εκείνη την Ολυμπιάδα απονεμόταν, για πρώτη φορά, ένα χρυσό μετάλλιο στον νικητή για την κατάκτηση της πρώτης θέσης σε ένα αγώνισμα.

Επειδή την ευθύνη για τη δημιουργία του σχεδίου για τα χρυσά, αργυρά και χάλκινα μετάλλια μιας Ολυμπιάδας την έχει η Ολυμπιακή Επιτροπή της διοργανώτριας χώρας, τα Ολυμπιακά μετάλλια έχουν αλλάξει δραστικά με το πέρασμα του χρόνου. Ωστόσο, υπάρχουν κανόνες της ΔΟΕ που ορίζουν ότι κάποια συγκεκριμένα στοιχεία πρέπει να διατηρούνται πάντα στα μετάλλια ακόμη και στις μέρες μας. Κάποιες από αυτές τις απαιτήσεις ορίζουν ότι τα μετάλλια πρέπει να περιλαμβάνουν μια εικόνα της Ελληνίδας θεάς Νίκης, καθώς και το επίσημο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων και του χώρου όπου διεξάγεται το αγώνισμα.

Το βάθρο των νικητών είναι επίσης ένα στοιχείο που σήμερα είναι συνώνυμο της απονομής Ολυμπιακών μεταλλίων. Ωστόσο, εμφανίστηκε για πρώτη φορά μόλις το 1932, όταν ο τότε Πρόεδρος της ΔΟΕ, κόμης Ανρί Μπεγιέ-Λατούρ καθιέρωσε για πρώτη φορά την παράδοση αυτή. Ο Μπεγιέ-Λατούρ θεωρούσε ότι ο νικητής ενός αγωνίσματος θα έπρεπε να βρίσκεται σε κεντρική θέση ανάμεσα στους άλλους αθλητές και επάνω σε υπερυψωμένο βάθρο, ώστε να αντικατοπτρίζεται η αθλητική του επίδοση.

Τελετή έναρξης και λήξης

Στις τελετές έναρξης και λήξης παρουσιάζονται τα πιο σημαντικά σύμβολα, χαρακτηριστικά και παραδόσεις των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων που μόλις ξεκινούν σε μια νέα διοργανώτρια πόλη συχνά περιλαμβάνει μορφές του πολιτισμού και πολιτιστικές αναφορές. Για παράδειγμα, το 2012 στο Λονδίνο παρουσιάστηκε μια μικρού μήκους ταινία του Ντάνι Μπόιλ, ένα κωμικό σκετς με τον Τζέιμς Μποντ αλλά και τη Βασίλισσα Ελισάβετ που απεικονιζόταν να πέφτει με αλεξίπτωτο στον χώρο των Αγώνων.

Όμως οι τελετές έναρξης και λήξης τιμούν επίσης και προηγούμενους Αγώνες και εμβληματικούς Ολυμπιονίκες. Κάθε πόλη που φιλοξένησε Ολυμπιακούς Αγώνες έχει διοργανώσει τη δική της τελετή έναρξης. Συχνά, πρόκειται για ένα ψυχαγωγικό θέαμα όπου, με μέσο τη μουσική, τον χορό αλλά και τα μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα, η πόλη και η χώρα αφηγείται την ιστορία τη δική της και των Αγώνων.

Επίσης, οι τελετές περιλαμβάνουν και σημαντικές παραδόσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως τον τερματισμό της λαμπαδηδρομίας και την αφή της φλόγας, την παρέλαση των αθλητών, τον Ολυμπιακό Όρκο και την έπαρση της επίσημης Ολυμπιακής Σημαίας. Συνήθως, η διοργανώτρια χώρα προσλαμβάνει ειδικούς, που θα συνδυάσουν έξυπνα τα ψυχαγωγικά στοιχεία με τις Ολυμπιακές παραδόσεις για να δημιουργήσουν μια γοητευτική τελετή.

Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στις τελετές έναρξης και λήξης είναι η αφή και η σβέση του Ολυμπιακού Βωμού. Η λαμπαδηδρομία ολοκληρώνεται κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης, με τη δάδα στα χέρια του τελευταίου λαμπαδηδρόμου που ανάβει τον Βωμό, στιγμή κατά την οποία ξεκινούν και επίσημα οι Αγώνες. Αντίστροφα, η στιγμή της επίσημης λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι εκείνη που η φλόγα σβήνει κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης.

Ιστορικές παραδόσεις που θα τιμηθούν στους Ολυμπιακούς του Παρισιού

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 του Παρισιού, θα συνεχίσουν να τηρούνται οι ιστορικές και επιβλητικές παραδόσεις που κάνουν τους Αγώνες τόσο ξεχωριστούς. Ωστόσο, όπως και προηγούμενες διοργανώτριες πόλεις, έτσι και η Πόλη του Φωτός πρόκειται να προσθέσει τη δική της πινελιά στα καθιερωμένα, πλέον, σύμβολα και πρωτόκολλα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Παρισιού θα διεξαχθεί στον Σηκουάνα, στις 26 Ιουλίου 2024, ώστε να προβληθεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και σημαντικά χαρακτηριστικά της πόλης, ο ποταμός της. Επιπλέον, η τελετή έναρξης του 2024 θα είναι και η πρώτη στην ιστορία που δεν θα διεξαχθεί μέσα στο κύριο στάδιο των αγώνων.

Κατά μήκος του Σηκουάνα έχει καθοριστεί μια διαδρομή έξι χιλιομέτρων, την οποία θα διατρέξουν πλωτά με βάρκες οι 10.500 αθλητές των Αγώνων περνώντας δίπλα από τους θεατές που θα βρίσκονται στις όχθες αλλά και από σημαντικά αξιοθέατα του Παρισιού. Επιπλέον, η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά στο τοπικό αλλά και στο παγκόσμιο κοινό, και στις βάρκες των αθλητών θα υπάρχουν κάμερες ώστε να υπάρχει πλήρης και στενή κάλυψη της διαδρομής.

Όμως οι διοργανωτές των Ολυμπιακών του Παρισιού θέλουν επίσης να τηρήσουν και τις επίσημες διαδικασίες και παραδόσεις που κάνουν τους Αγώνες τόσο ξεχωριστούς. Ειδικότερα, η θρυλική Ολυμπιακή δάδα θα κάνει και εκείνη μια βόλτα στον Σηκουάνα μαζί με τους αθλητές, προτού ανάψει τον Βωμό στο Ολυμπιακό Χωριό του Παρισιού.