Η εξέλιξη του μεγαλείου: Η ξακουστή ιστορία της Ίντερ Μιλάνου μέσα στα χρόνια

Μετά τη συναρπαστική ανακοίνωση της συνεργασίας μας με την Ίντερ Μιλάνου, πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια ιδανική στιγμή για ένα ταξίδι στο παρελθόν αυτού του θρυλικού συλλόγου.

Αν και η Betsson έχει κι εκείνη τη δική της, πλούσια ιστορία, η συνεργασία μας με την Ίντερ μας κάνει να νιώθουμε ότι ζούμε στη θρυλική δεκαετία του ’60, όταν οι Νερατζούρι μεσουρανούσαν υπό την ηγεσία του Ελένιο Ερέρα.

Μαζί λοιπόν, δεν θα γιορτάσουμε απλώς μια συνεργασία, αλλά θα τιμήσουμε δεκαετίες ολόκληρες πάθους και θριάμβων, καθώς και το αδάμαστο πνεύμα του ποδοσφαίρου. Ζήσε ξανά μαζί μας τις στιγμές που έχουν καθορίσει την ιστορία της Ίντερ και ετοιμάσου για το νέο και συναρπαστικό κεφάλαιο που θα γράψουμε μαζί.

Η Ίντερ Μιλάνου δεν είναι απλώς ένας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους του ιταλικού ποδοσφαίρου, αλλά και μια από τις πιο διάσημες ομάδες παγκοσμίως. Η Ίντερ συμμετέχει στο Ιταλικό πρωτάθλημα από το 1909, τη χρονιά που έκανε το ντεμπούτο της, και είναι ο μόνος ιταλικός σύλλογος που έχει λάβει μέρος σε κάθε σεζόν της πρώτης κατηγορίας του ιταλικού πρωταθλήματος χωρίς ποτέ να υποβιβαστεί. Στα πάνω από 100 χρόνια της ιστορίας της, η Ίντερ Μιλάνου έχει κερδίσει 36 τίτλους σε εθνικό επίπεδο, ανάμεσα στους οποίους 20 Πρωταθλήματα Ιταλίας, καθώς και τρία Κύπελλα Ευρώπης. Μια από τις πιο γνωστές και μανιασμένες έχθρες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι εκείνη της Ίντερ με τη Μίλαν, με την οποία η Ίντερ μοιράζεται την έδρα της. Το «Ντέρμπι ντέλα Μαντονίνα» ανάμεσα στις δύο ομάδες έχει, εκτός των άλλων, πίσω του πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Ας κάνουμε, λοιπόν, ένα ταξίδι στον χρόνο και στην ξακουστή ιστορία της Ίντερ Μιλάνου.

1908 – Ίδρυση

Η Ίντερ Μιλάνου ιδρύθηκε στις 9 Μαρτίου 1908, υπό εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνθήκες. Στην πόλη υπήρχε ήδη ένας αθλητικός σύλλογος, ο Σύλλογος Κρίκετ και Ποδοσφαίρου του Μιλάνου, ομάδα που σήμερα γνωρίζουμε Μίλαν. Ωστόσο, το 1908 προέκυψε διαφωνία στους κόλπους του συλλόγου. Κάποια από τα μέλη ήθελαν μια ομάδα που να δέχεται περισσότερους αλλοδαπούς παίκτες, και έτσι αποχώρησαν από τον Σύλλογο Κρίκετ και Ποδοσφαίρου Μιλάνου για να φτιάξουν τον δικό τους σύλλογο. Και έτσι γεννήθηκε η Ίντερ Μιλάνου. Ακόμη και το επίσημο όνομά της, «Φούτμπολ Κλαμπ Ιντερνατσιονάλε» (Διεθνής Ποδοσφαιρικός Σύλλογος), προέκυψε από την επιθυμία των μελών για τη συμπερίληψη περισσότερων αλλοδαπών παικτών στην ομάδα.

1910 – Πρώτος τίτλος Πρωταθλήματος

Η Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο κέρδισε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1910, μόλις δύο χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου. Εκείνη την εποχή, αρχηγός αλλά και προπονητής ήταν ο Βιρτζίλιο Φοσάτι, όμως δυστυχώς έχασε τη ζωή του πολεμώντας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

1920 – Δεύτερο Πρωτάθλημα

Η Ίντερ χρειάστηκε μια δεκαετία για να μπορέσει να κερδίσει τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος, αν και για αυτό έφταιγε εν μέρει ο Α’ Π.Π., που διέκοψε το Ιταλικό Πρωτάθλημα από το 1915 έως το 1919.

1922 – Αποφυγή του υποβιβασμού

Δύο χρόνια αργότερα, η Ίντερ νίκησε σε δύο πλέι οφ και κράτησε τη θέση της στην πρώτη κατηγορία του Πρωταθλήματος Ιταλίας. Έτσι διατήρησε και τον τίτλο της μόνης ομάδας που έχει αγωνιστεί σε κάθε σεζόν της πρώτης κατηγορίας του ιταλικού πρωταθλήματος από το ντεμπούτο της το 1909 χωρίς ποτέ να υποβιβαστεί.

1928-1931 – Αλλαγή ονόματος

Το 1928, η Φούτμπολ Κλουμπ Ιντερνατσιονάλε άλλαξε το επίσημο όνομά της σε Σοτσιετά Σπορτίβα Αμπροζιάνα για πολιτικούς λόγους. Άλλαξε επίσης και η εμφάνιση της ομάδας, και από το εμβληματικό, σήμερα, μαύρο και μπλε χρώμα πέρασε σε λευκές φανέλες με κόκκινο σταυρό (προς τιμήν της σημαίας της πόλης του Μιλάνου). Μόλις έναν χρόνο αργότερα το όνομα άλλαξε και πάλι, αυτήν τη φορά σε Ασοτσιατζιόνε Σπορτίβα Αμπροζιάνα, ενώ επέστρεψε στις εμφανίσεις το μαύρο και μπλε χρώμα. Το 1931, ο τότε Πρόεδρος Ποτζάνι άλλαξε για άλλη μια φορά το όνομα σε Ασοτσιατζιόνε Σπορτίβα Αμπροζιάνα-Ίντερ, καθώς συνειδητοποίησε ότι οι φίλαθλοι ποτέ δεν έπαψαν να αποκαλούν την ομάδα Ίντερ.

1930 – Τζουζέπε Μεάτσα

Στη σεζόν 1929-30, ο Τζουζέπε Μεάτσα έσπασε το ρεκόρ τερμάτων για παίκτη που συμμετέχει για πρώτη φορά στη Σέριε Α, σκοράροντας 31 γκολ. Το ρεκόρ του εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα. Αργότερα, η Ίντερ θα έδινε στο γήπεδό της το όνομα αυτού του θρυλικού παίκτη του συλλόγου.

1939 – Κόπα Ιτάλια

Η Ίντερ Μιλάνου κέρδισε το πρώτο της Κόπα Ιτάλια, δηλαδή το Κύπελλο Ιταλίας, στη σεζόν 1938-39, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην ικανότητα του Μεάτσα να σκοράρει. Την αμέσως επόμενη σεζόν κατέκτησε, επίσης, τον πέμπτο της τίτλο στη Σέριε Α.

1945 – Η Ιντερνατσιονάλε επιστρέφει

Μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο σύλλογος απέκτησε ξανά το αρχικό του όνομα – Φούτμπολ Κλουμπ Ιντερνατσιονάλε.

Δεκαετία 1960 – Τα χρόνια του Ελένιο Ερέρα

Το 1960, η Ιντερνατσιονάλε κατάφερε να πείσει τον Ελένιο Ερέρα να φύγει από την Μπαρτσελόνα και να έρθει στην Ιταλία ως προπονητής της, αν και ο Αργεντίνος κόουτς μόλις είχε κατακτήσει το νταμπλ με τους γίγαντες της Λα Λίγκα. Ο Ερέρα όχι μόνο ήρθε, αλλά έφερε μαζί του και τον Ευρωπαίο Παίκτη της Χρονιάς, τον Λουίς Σουάρεθ. Ο Ερέρα πήρε το σύστημα «Βερού», που επινόησε ο Καρλ Ράπαν, και πρόσθεσε έναν επιπλέον αμυντικό για να δημιουργήσει για την Ίντερ ένα νέο σύστημα, το 5-3-2. Έτσι είχε στα μετόπισθεν έναν επιπλέον παίκτη που σάρωνε τα πάντα και «καθάριζε» τυχόν προβληματικές φάσεις στο βάθος του κέντρου του γηπέδου. Στην παρθενική του σεζόν ως προπονητής της Ίντερ, ο Ερέρα οδήγησε την ομάδα στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, την επόμενη χρονιά στη δεύτερη και, τελικά, στην πρώτη την αμέσως επόμενη σεζόν.

1964-65 – Ιλ Μάγκο

Ο Ελένιο Ερέρα κέρδισε το παρατσούκλι «Ιλ Μάγκο» (Ο Μάγος) όταν οδήγησε την Ίντερ σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις του Κυπέλλου Ευρώπης το 1964 και 1965. Αστέρια της ομάδας του ήταν οι εμβληματικές μορφές των Μπούρνιτς, Πίτσι, Σουάρεθ, Χαΐρ, Κόρσο και Ματσόλα. Το 1964, η Ίντερ νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, και μάλιστα σε μια εποχή όπου οι Λος Μπλάνκος είχαν παίξει σε επτά από τους εννέα τελευταίους τελικούς. Δώδεκα μήνες αργότερα η Ίντερ επανέλαβε τον θρίαμβό της, αυτήν τη φορά νικώντας στον τελικό την Μπάρτσα μέσα στην έδρα της.

1965 – Το παραλίγο τρεμπλ

Το 1965, η Ίντερ Μιλάνου πλησίασε πολύ στο να γίνει ο πρώτος ευρωπαϊκός σύλλογος στην ιστορία που θα είχε κατακτήσει το τρεμπλ: Κέρδισε το Κύπελλο Ευρώπης και το Πρωτάθλημα της Σέριε Α, όμως έχασε από τη Γιουβέντους στον τελικό του Κόπα Ιτάλια εκείνης της σεζόν.

1967 – Γεννιέται η Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο

Εκείνη τη χρονιά, ο σύλλογος απέκτησε επίσημα το όνομα Φούτμπολ Κλουμπ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο, δηλαδή εκείνο με το οποίο τον ξέρουμε όλοι σήμερα – Ίντερ Μιλάνου.

Δεκαετίες 1970 και 1980 – Περισσότερα τρόπαια για την Ίντερ

Αν και η Χρυσή Εποχή της δεκαετίας του 1960 είχε πια περάσει, για τις επόμενες δύο δεκαετίες η Ίντερ συνέχισε να προσθέτει πλήθος από διακρίσεις στην τροπαιοθήκη της. Η Ιντερνατσιονάλε κέρδισε τον 11ο τίτλο της στη Σέριε Α το 1971 και τον 12ο το 1980. Εκείνο το διάστημα κατέκτησε και δύο φορές το Κόπα Ιτάλια, το 1978 και 1982.

Δεκαετία 1990 – Προβλήματα στις εθνικές διοργανώσεις

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 η Ίντερ δυσκολεύτηκε κάπως στις εθνικές διοργανώσεις, καθώς εκείνη την εποχή στο ιταλικό ποδόσφαιρο κυριαρχούσαν οι αντίπαλοί της, Μίλαν και Γιουβέντους. Στη σεζόν 1993-94, η Ιντερνατσιονάλε τερμάτισε μόλις έναν βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, διαφυλάσσοντας ωστόσο πάλι το ρεκόρ της ομάδας που αγωνίστηκε σε κάθε σεζόν της Σέριε Α. Η δεκαετία του 1990 έγινε η δεύτερη, μετά από εκείνη του 1940, που δεν έφερε κάποιον τίτλο της Σέριε Α για την Ίντερ.

Δεκαετία του 1990 – Επιτυχίες στην Ευρώπη

Ευτυχώς, οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Ίντερ σε εθνικό επίπεδο δεν επηρέασαν την πορεία της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο σύλλογος πήρε τρεις τίτλους Κυπέλλου UEFA το 1991, 1994 και 1998. Μετά την τελευταία αυτή επιτυχία του 1998, ο αγαπημένος προπονητής της ομάδας, Λουίτζι Σιμόνι, κέρδισε τον τίτλο του Ιταλού Προπονητή της Χρονιάς. Μόλις μία ημέρα προτού απολυθεί.

1997-1999 – Παγκόσμια ρεκόρ κόστους μεταγραφής

Στη δεκαετία του 1990, η Ίντερ έσπασε δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ κόστους μεταγραφής. Το 1997, η Ιντερνατσιονάλε απέκτησε τον Ρονάλντο από την Μπαρτσελόνα για 19,5 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Δύο χρόνια αργότερα, πλήρωσε 31 εκατομμύρια λίρες για τον σταρ της Λάτσιο Κριστιάν Βιέρι.

2004 – Η άφιξη του Ρομπέρτο Μαντσίνι

Το 2004, η Ίντερ Μιλάνου προσέλαβε ως προπονητή τον Ρομπέρτο Μαντσίνι και έτσι ξεκίνησε μια νέα εποχή για τον σύλλογο. Γρήγορα ακολούθησαν θρυλικές μεταγραφές όπως εκείνες των Εστέμπαν Καμπιάσο, Ζούλιο Σέζαρ, Γουάλτερ Σαμουέλ και Λουίς Φίγκο, και η ομάδα ολοκλήρωσε τη σεζόν 2004-2005 στη Σέριε Α έχοντας σημειώσει μόλις δύο ήττες. Η Ίντερ κέρδισε επίσης δύο διαδοχικούς τίτλους Κόπα Ιτάλια, το 2005 και 2006, επιστρέφοντας έτσι στις επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο.

2005-06 – Τίτλος στη Σέριε Α και Σκάνδαλο Καλτσιόπολι

Ο τίτλος της Σέριε Α για τη σεζόν 2005-06 απονεμήθηκε στην Ίντερ αναδρομικά, μετά την αποκάλυψη του Σκανδάλου Καλτσιόπολι. Αρχικά, σε εκείνη τη σεζόν είχε τερματίσει πρώτη η Γιουβέντους, με την Μίλαν στη δεύτερη θέση και την Ίντερ Μιλάνου στην τρίτη. Ωστόσο, μετά από έρευνες λόγω κατηγοριών για στημένα παιχνίδια, η Γιουβέντους τιμωρήθηκε με υποβιβασμό από την κατηγορία και η Μίλαν με αφαίρεση βαθμών. Έτσι, η Ίντερ βρέθηκε στη θέση της πρωταθλήτριας ομάδας για τη σεζόν 2005-06.

2006-07 – «Σκουντέτο» με ρεκόρ νικών

Η Ίντερ Μιλάνου υπέγραψε με ένα νέο κύμα παικτών παγκόσμιας κλάσης, ανάμεσα στους οποίους οι Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Πατρίκ Βιεϊρά, Μαϊκόν και Μάξγουελ. Εκείνη τη σεζόν η Ιντερνατσιονάλε όχι μόνο κατέκτησε τον τίτλο στη Σέριε Α, αλλά έκανε και ένα σερί-ρεκόρ 17 διαδοχικών νικών. Αυτό ήταν το πρώτο «Σκουντέτο», δηλαδή πρωτάθλημα Ιταλίας, του συλλόγου από το 1989, αν δεν συμπεριλάβουμε τον αναδρομικό τίτλο του 2006.

2007-08 – Τρία στη σειρά

Την τελευταία αγωνιστική ημέρα εκείνης της σεζόν, η Ίντερ είχε μια απλή αποστολή: Για να κατακτήσει τον τρίτο της διαδοχικό τίτλο στη Σέριε Α, το τρίτο της Σκουντέτο στη σειρά, αρκούσε απλώς να νικήσει την Πάρμα, που απειλούνταν με υποβιβασμό. Όμως όταν η Ρόμα πήρε το προβάδισμα στο δικό της παιχνίδι εκείνης της τελευταίας αγωνιστικής με την Ίντερ να είναι ακόμη καθηλωμένη σε ισοπαλία, η ημέρα έδειξε ότι θα μεταμορφωνόταν σε εφιάλτη για τους Μιλανέζους. Ευτυχώς, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς σκοράρισε δύο φορές αμέσως μόλις σηκώθηκε από τον πάγκο, σιγουρεύοντας έτσι τον τρίτο στη σειρά τίτλο για τον σύλλογο. Λίγο αργότερα, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι και η Ίντερ χώρισαν τους δρόμους τους.

2008 – Η άφιξη του Ζοζέ Μουρίνιο

Ο «Εκλεκτός» ήρθε στην Ίντερ Μιλάνου στις 2 Ιουνίου 2008. Παρόλο που το ηθικό των Νερατζούρι ήταν στα ύψη μετά από τα τρία διαδοχικά Σκουντέτο, ακόμη και ο πιο ένθερμος οπαδός της Ίντερ δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί τα όσα θα ακολουθούσαν. Στην πρώτη σεζόν υπό την ηγεσία του Μουρίνιο, η Ίντερ κατέκτησε τον τέταρτο διαδοχικό της τίτλο, καθώς και το Σούπερ Καπ Ιταλίας, όμως στο Τσάμπιονς Λιγκ υπέκυψε απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

2010 – Η μεγαλύτερη σεζόν στην ιστορία

Η μεγαλύτερη, η πιο ξεχωριστή σεζόν στην ιστορία της Ίντερ Μιλάνου ξεκίνησε με ένα εντυπωσιακό μπαράζ μεταγραφών. Οι Ντιέγκο Μιλίτο, Τιάγκο Μότα, Λούτσιο και Γουέσλεϊ Σνάιντερ ήρθαν στον σύλλογο το καλοκαίρι, και παρόλο που ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς πουλήθηκε στην Μπαρτσελόνα η Ίντερ κατάφερε να αποκτήσει ως αντάλλαγμα τον Σαμουέλ Ετό και αρκετά χρήματα. Η Ιντερνατσιονάλε συνέχισε με νίκη επί της Ρόμα στον τελικό του Κόπα Ιτάλια και έναν ακόμη τίτλο στη Σέριε Α (τερματίζοντας δύο βαθμούς μπροστά από την αιώνια δεύτερη Ρόμα). Το μόνο που απέμενε ήταν το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, που έως τότε συνέχιζε να της ξεφεύγει. Στη φάση νοκ άουτ για τη διοργάνωση εκείνη, η Ίντερ νίκησε με τη σειρά την Τσέλσι, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την Μπαρτσελόνα, φτάνοντας στον τελικό όπου θα αντιμετώπιζε την Μπάγερν Μονάχου. Εκεί, τα δύο γκολ του Ντιέγκο Μιλίτο σφράγισαν την κατάκτηση όχι μόνο του ευρωπαϊκού τροπαίου αλλά και του ακριβοθώρητου τρεμπλ. Έτσι η Ίντερ έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα που είχε κατακτήσει το τρεμπλ. Ο Ζοζέ Μουρίνιο αποχώρησε από τον σύλλογο μετά από λίγο καιρό για να συνεχίσει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Και η Ίντερ συνέχισε στον δρόμο των επιτυχιών, κερδίζοντας το Σούπερ Καπ Ιταλίας και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA για το 2010.

2013 – Νέοι ιδιοκτήτες

Το 2013, μια ινδονησιακή κοινοπραξία με την επωνυμία International Sports Capital HK Ltd απέκτησε το 70% των μετοχών του συλλόγου από την Internazionale Holding του Ιταλού επιχειρηματία Μάσιμο Μοράτι. Έτσι η Internazionale Holding απέμεινε με το 29,5% των μετοχών. Τρία χρόνια αργότερα, η Suning Holdings Group επένδυσε στην Ίντερ αποκτώντας πλειοψηφικό πακέτο μετοχών, που περιείχε και τις εναπομείνασες μετοχές του Μοράτι και της Internazionale Holding. Η συνολική επένδυση λέγεται ότι ήταν ύψους 270 εκατομμυρίων ευρώ.

2019 – 2021 – Η άφιξη του Αντόνιο Κόντε

Ο Αντόνιο Κόντε προσελήφθη στη θέση του προπονητή στις 31 Μαΐου 2019. Στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα, ο Κόντε έφερε την Ίντερ στη δεύτερη θέση της Σέριε Α, αλλά και στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, όπου η ομάδα ηττήθηκε από τη Σεβίλλη. Το 2021, ο Κόντε οδήγησε την Ιντερνατσιονάλε στην κατάκτηση του πρώτου της Σκουντέτο μετά από 11 χρόνια, δίνοντας έτσι τέλος και σε εννέα ολόκληρα χρόνια κυριαρχίας της Γιουβέντους. Ο Κόντε αποχώρησε από τον σύλλογο τον Μάιο του 2021.

2022 – Η σύγχρονη εποχή – Οι πρόσφατες επιτυχίες της Ίντερ

Το 2022, η Ίντερ νίκησε τη Γιουβέντους στον τελικό του Σουπερκόπα Ιταλιάνα, χάρη σε γκολ που σημείωσε στην παράταση ο Αλέξις Σάντσες. Αυτός ο τίτλος ήταν και ο πρώτος για τον Σιμόνε Ιντζάγκι από τη θέση του προπονητή της Ίντερ. Την ίδια χρονιά, η ομάδα του Ιντζάγκι σήκωσε και το Κύπελλο Ιταλίας, νικώντας και πάλι τη Γιουβέντους με δύο γκολ του Ιβάν Πέρισιτς στην παράταση. Ακολούθησε ένα ακόμη Σουπερκόπα Ιταλιάνα το 2023, χάρη στα γκολ των Λαουτάρο Μαρτίνες, Εντίν Ντζέκο και Φεντερίκο Ντιμάρκο. Το 2023 η Ιντερνατσιονάλε κατάφερε επίσης να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στην πρώτη της εμφάνιση σε τελικό μετά το 2019, αλλά λύγισε με 1-0 απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι.

2024 – Και νέα αλλαγή ιδιοκτησίας

Η επενδυτική εταιρεία Oaktree Capital Management απέκτησε την ιδιοκτησία της Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο στις 22 Μαΐου του 2024, μετά από χρεωκοπία της Suning Holdings Group λόγω δανείων.

2024 – Ο τίτλος υπ’ αριθμόν 20 στη Σέριε Α

Η Ίντερ Μιλάνου κέρδισε τον 20^ό τίτλο της στη Σέριε Α στις 22 Απριλίου 2024. Είναι μια επιτυχία που αποκτά ακόμα πιο γλυκιά γεύση για την Ίντερ αν σκεφτούμε ότι κατέκτησε τον τίτλο νικώντας την αιώνια αντίπαλό της, Μίλαν, με 2-1 στο Σαν Σίρο.

Όσο εκπληκτικές κι αν είναι οι ενέργειες των παικτών μιας ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, όσα εκατομμύρια και αν δαπανά η διοίκηση για μεταγραφές, αυτό που πραγματικά κάνει έναν σύλλογο σημαντικό είναι οι οπαδοί του. Οι υποστηρικτές των ομάδων είναι η καρδιά του ποδοσφαίρου. Γιατί, στο κάτω-κάτω, αν δεν υπήρχαν φίλαθλοι να παρακολουθούν τους αγώνες, δεν θα υπήρχε και ποδόσφαιρο. Η Ίντερ Μιλάνου φημίζεται για τους οπαδούς της, που θεωρούνται από τους πιο παθιασμένους και αφοσιωμένους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Όμως, γιατί είναι τόσο διάσημοι οι πιστοί οπαδοί των «Νερατζούρι»;

Ας ρίξουμε μια ματιά στην στην ιστορία της Ίντερ Μιλάνου και των οπαδών της, με τα πάνω της, τα κάτω της και τις πιο αξέχαστες στιγμές της!

21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ |